اختلال احتکار (ذخیره کردن یا انباشت گری)

ممکن است بین اطرافیان‌مان، کسانی را دیده باشیم که در دور انداختن وسایل، مشکل دارند و از هیچ چیز نمی‌توانند دل بکنند، حتی اگر آن وسیله هرگز به‌کار نیاید. این افراد، چیزهای جورواجور مثل قوطی‌ها یا جعبه‌های خالی، پاکت‌های خالی مواد‌غذایی، کاغذهای باطله، روزنامه و بسیاری چیز دیگر را در فضای زندگی‌شان جمع می‌کنند آنقدر که آنجا به زباله‌دانی شباهت بیشتری می‌کند تا به محل زندگی! آنها به رغم توصیه‌های مکرر و یا حتی عصبانیت و خشم و تهدید ما، به کار خود ادامه می‌دهند و به هیچ وجه حاضر نیستند دست از کارشان بکشند. به این رفتار، که زیرمجموعه‌ی رفتارهای وسواسی است، اختلال احتکار می‌گویند. البته برای تشخیص درست این اختلال، لازم است دو نکته را در نظر داشته باشیم. یکی این که اختلال احتکار، صرفا شامل جمع‌آوری چیزهای بی‌ارزش است. بنابراین افرادی که به جمع‌آوری اموال ارزشمند علاقه دارند و به آنها کلکسیونر می‌گویند، در این دسته جای ندارند. نکته‌ی بعدی این است که عمل احتکار، باید به اندازه‌ای باشد که باعث اختلال در زندگی عادی فرد و اعضای خانواده‌‌ی او شود و آزار و دردسر در پی داشته باشد. و گرنه خیلی از ما ممکن است چیزهای کوچکی را که ممکن است از دید دیگران بی‌ارزش باشد، به عنوان یادگار، گوشه‌ی کمدمان نگه داریم و آزاری هم به کسی هم نرسانیم.