پادکست ها در رابطه با روانشناس مشاور

پرخوری (Binge eating)، یک الگوی اختلال در غذا خوردن است که شامل دوره‌هایی از غذا خوردن غیرقابل کنترل است. این یکی از علائم شایع از اختلال‌های خوردن مانند اختلال پرخوری و پرخوری عصبی است. در طول چنین پرخوری، فرد به سرعت مقدار زیادی غذا مصرف می‌کند. تشخیص پرخوری با احساس از دست دادن کنترل همراه است. اختلال پرخوری نیز با اضافه وزن و چاقی مرتبط است. ملاک های تشخیصی پر خوری: • دوره‌های پرتکرار و مداوم پرخوری • دوره‌های پرخوری با سه (یا بیشتر) از موارد زیر مرتبط است: -غذا خوردن بسیار سریع‌تر از حد معمول -خوردن تا زمانی که احساس سیری ناخوشایندی داشته باشید -خوردن مقادیر زیاد غذا زمانی که از نظر جسمی گرسنه نیستید -تنها غذا خوردن به دلیل خجالت خوردن از مقدار غذا خوردن احساس انزجار از خود، افسردگی یا گناه بسیار پس از پرخوری -ناراحتی مشخص دربارهٔ پرخوری -عدم وجود رفتارهای جبرانی منظم (مانند پاکسازی)

بولیمیا (bulimia nervosa) نوعی پرخوری عصبی است. در این بیماری فرد ابتدا مقدار زیادی غذا می‌خورد و سپس با ایجاد استفراغ عمدی یا مصرف ملین یا مدر می‌کوشد از افزایش وزن خود جلوگیری کند. شیوع این بیماری در زنان جوان بیشتر است. پرخوری عصبی که به آن پرخوری نیز می‌گویند، نوعی اختلال در خوردن است که با پرخوری و به دنبال آن پاکسازی مشخص می‌شود.پرخوری به خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه گفته می‌شود.پاکسازی به تلاش برای از بین بردن غذای مصرفی اشاره دارد.این کار ممکن است با استفراغ یا مصرف ملین انجام شود.سایر تلاش‌ها برای کاهش وزن ممکن است شامل استفاده از داروهای ادرار آور، محرک‌ها، روزه آب یا ورزش بیش از حد باشد.وزن بیشتر افراد مبتلا به پرخوری عصبی در محدوده طبیعی است.واداشتن به استفراغ ممکن است منجر به ضخیم شدن پوست در انگشتان و شکسته شدن دندان شود.پرخوری عصبی غالباً با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و مشکلات مربوط به مواد مخدر یا الکل همراه است.

وجه مشخص بی اشتهایی عصبی عبارت است از: رفتار ارادی و هدفمند جهت از دست دادن وزن، کاهش وزن، اشتغال ذهنی به وزن بدن و غذا، الگوهای خاص و عجیب غذایی، ترس شدید از افزایش وزن، اختلال تصویر بدن و قطع قاعدگی. حدود نیمی از مبتلایان به علت کاهش شدید مصرف غذا دچار کاهش وزن می شوند و برخی از آنها برنامه های ورزشی سختی انجام می دهند. نیم دیگر بیماران رژیم غذایی سختگیرانه ای برای خود تنظیم می کنند ولی کنترل خود را از دست می دهند، پرخوری می کنند، سپس رفتارهای پاکسازی (Purgiig) از خود نشان می دهند. برخی بیماران حتی پس از خوردن مقادیر اندک غذا نیز پاکسازی می کنند. بی اشتهایی عصبی اختلالی تعریف شده است که در آن فرد از حفظ حداقل وزن طبیعی امتناع می کند، شدیداً از افزایش وزن می ترسد، به میزان زیادی در مورد بدن خود و شکل آن برداشت های اشتباه دارد

سندروم خستگی مزمن پيامدی از استرس مزمن طولانی‌مدت است که حداقل طی شش ماه بدون بهبود کافی به طول انجامیده باشد علائم سندروم خستگی مزمن : سردرد، گلودرد، خستگی، اختلالات خواب، از دست دادن حافظه یا عدم تمرکز، درد مفاصل و یا ماهیچه غیرقابل توضیح، خستگی شدید بیش از 24 ساعت بعد از انجام تمرینات بدنی یا ذهنی، درد عضلانی غیرقابل‌توجیه، درد مفصلی بدون تورم یا قرمزی که از مفصلی به مفصل دیگر می‌رود، ضعف شدید خصوصاً پس از بیدار شدن در صبح، افسردگی، عدم تحمل استرس، عصبانیت، ترس، زودرنجی و احساس تباهی و مرگ این مشکل با خستگی مفرط مشخص می‌شود که هیچ دلیل مشخصی ندارد. سندرم خستگی مزمن شامل مشکل در تمرکز، درد عضلانی و مشکلات خواب است، به همین دلیل افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن اغلب فکر می‌کنند که افسرده شده‌اند. سندرم خستگی مزمن، (CFS) نوعی اختلال پیچیده‌ای است که با خستگی شدید مشخص می‌شود و هیچ علت مشخصی ندارد. سندروم خستگی مزمن با هیچ بیماری پزشکی قابل توضیح نیست. ممکن است خستگی با فعالیت جسمی یا روانی بدتر شود اما با استراحت بهبود نیابد

اختلال شخصیت وسواس فکری- اجباری با نگرانی در مورد نظم، کمال گرایی و کنترل شناسایی می شود که در نهایت انجام کارهای روزانه را مختل می کند. ویژگی‌های خانوادگی، ژنتیک و کمال‌گرایی در ایجاد این اختلال نقش دارد. علائم اختلال شخصیت وسواسی جبری یا OCPD مشغولیت به نظم. کمال گرایی؛ و کنترل خود، دیگران و موقعیت ها اهمیت به جزئیات، قوانین، برنامه ها، سازماندهی و فهرست ها تلاش برای انجام کار به بهترین شکل ممکن نتیجه غفلت از فعالیت های اوقات فراغت و دوستان و کار بیش از حد بدون نیاز به پول آن وظیفه شناسی و سخت گیری بیش از حد در مسائل و ارزش های اخلاقی عدم تمایل به دور انداختن اشیایی که دیگر به آن ها نیازی ندارند. علاقه ای به اشتراک کار با دیگران ندارند و این امر باعث می شود که معمولا تنها به انجام کار بپردازند.

اختلال شخصیت دوری‌گزین یا اجتنابی یک الگوی رفتاری پایدارِ مرتبط با بازداری اجتماعی، احساس عدم کفایت، و حساسیت به طرد شدن است که باعث بروز مشکلاتی در موقعیت‌های کاری و روابط فردی می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال، به دلیل ترس از رد شدن یا عدم تائید، روال کناره گیری را پیشه می کنند؛ که پیشامدِ به شدت رنج آوری است در زیر فهرستی از عوارض رایج مرتبط با اختلال شخصیت دوری‌گزین وجود دارد: بازداری اجتماعی احساس بی‌کفایتی حساسیت افراطی به ارزیابی منفی شدن اضطراب در مورد اشتباه‌کاری یا حرف بیجا زدن نیازمندی به محبوب بودن دوری از شرایط و موقعیت‌‌ها به دلیل ترس از عدم پذیرش و رد شدن اجتناب از برقراری روابط نزدیک و صمیمانه یا به اشتراک گذاری احساسات درونی دوری کردن از موقعیت‌ها و رویدادهای اجتماعی دوری از تعامل در محیط کار یا رد کردن موقعیت‌های ترفیع شغلی اجتناب از تعارض و کشمکش عزت نفس پایین عدم جرئت‌ورزی

در صورتی که حتی یکی از موارد زیر در یک رابطه وجود داشته باشد، زوج درمانی پیشنهاد می‌شود. ۱- زوجین درگیر مسئله‌ای به اسم " بازیِ تقصیر " شده‌اند. ۲- زندگیِ جنسی دیگر مثل سابق خوشایند نیست. ۳- یکی از طرفین درگیر رابطه‌ای پنهانی (خیانت) شده است. ۴- زن و شوهر بیش از اندازه دعوا می‌کنند. ۵- یکی از طرفین احساس می‌کند درک و فهمیده نمی‌شود. ۶- یکی از طرفین خیلی دروغ می‌گوید. ۷- یکی از طرفین درگیر نوعی اعتیاد است. ۸- مشکلات ارتباطی در رابطه وجود دارد. ۹- زوجین در خصوص مسائل مالی و پولی توافق ندارد. ۱۰- یکی از طرفین از خشمِ افسارگسیخته‌ی دیگری هراس دارد. ۱۱- مسائل حل نشده‌ای مربوط به گذشته وجود دارند و در حال حاضر بر روی رابطه تاثیرشان را می‌گذارند.

این افراد تحریک‌پذیر و هیجانی‌اند و رفتاری پررنگ و لعاب، نمایشی و برونگرایانه دارند. آنها دوست دارند مورد توجه همه باشند و به همین دلیل اغلب‌ نسبت به ظاهر خود بسیار وسواس به خرج می‌دهند. آنها زمان زیادی را صرف خرید و آراستن خود می‌کنند تا مطابق با آخرین مد روز در جمع ظاهر شوند. این جلب توجه به پوشش و آراستگی ظاهری منحصر نمی‌شود. آنها در بیان عقاید و ویژگی‌های شخصی‌شان هم اغراق می‌کنند؛ مثلاً با فخر فروشی دربارهٔ داشتن سهام سازمان‌های بزرگ یا مهارت‌های ورزشی یا هنری، می‌کوشند توجه دیگران را به خود جلب کنند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی اگر آن میزان توجهی را که احساس می‌کنند لایقش هستند از دیگران دریافت نکنند عصبانی خواهند شد و در این حالت، می‌توانند کاملاً غیرقابل پیش‌بینی، پرخاشگر و یا مهرطلب شوند. شخصیت‌های نمایشی یا هیستریونیک در وضعیت ناپایدار روانی هستند، چرا که خودباوری در آنها به میزان توجه دیگران بستگی دارد. احساساتی بودن و توجه‌طلبی مفرط به صورت الگویی فراگیر از اوایل بزرگسالی در زمینه‌های مختلف زندگی فرد گسترش می‌یابد. این افراد در ابراز هیجان غلو می‌کنند؛ برای مثال کسی که را که تازه دیده‌اند به گرمی در آغوش می‌کشند یا در جریان تماشای یک فیلم غمگین، به شکل غیر قابل کنترلی گریه می‌کنند. تمایل به جلب توجه در این افراد تا حدی است که برای رسیدن به این مقصود به کارهای نامتعارفی مثل خودزنی یا خودکشی روی می‌آورند. موارد زیر از عمده رفتارهای شخصیت نمایشی هستند: در موقعیت‌هایی که مرکز توجه نیستند، ناراحت می‌شوند و در رنج و مشقت به سر می‌برند. در تعامل‌شان با دیگران از رفتارهای نامناسبی مثل اغواگری جنسی یا تحریک‌کنندگی جنسی استفاده می‌کنند. ابراز احساسات‌شان سطحی است و به سرعت تغییر می‌کند. حرف‌ها و نظراتشان به شکلی افراطی مبتنی بر حدس و گمان و فاقد عمق و جزئیات است. تلقین‌پذیرند، یعنی به راحتی تحت تأثیر افراد یا موقعیت‌ها قرار می‌گیرند. روابط را صمیمی‌تر از آنچه واقعاً هستند، تصور می‌کنند.

در این پادکست با چگونه ارتباط برقرار کردن با کودک درون خود آشنا می شویم که چه حمایت هایی لازم است نسبت به بعد آسیب دیده درون خود انجام بدیم تا به مرور باعث ترمیم کودک درون بشود تا زندگی بهتری را تجربه کنیم

آیا روان‌درمانی همیشه کمک‌کننده است؟ در چه مواردی مشاوران و روان‌شناسان به مراجعان خود آسیب می‌رسانند؟ متأسّفانه در موارد زیادی مشاوره و روان درمانی به افراد آسیب می‌زند، در زیر به چند مورد از این موارد اشاره می‌کنیم: ۱- گاهی روانشناس یا مشاور در حیطه‌ای مراجع می‌بیند که تخصصی در آن حیطه ندارد که این مورد به مراجع و خود درمانگر آسیب می‌زند. ۲-گاهی روانشناس و مشاور، خود دارای اختلال شخصیتی مانند خودشیفتگی است، خودشیفتگی درمانگر توان همدلی با مراجع را از او می‌گیرد. ۳-گاهی درمانگر بخاطر مشکلات مالی در یک روز مراجعان زیادی می‌بیند که این مورد در بلندمدت موجب فرسودگی او می‌شود. روان درمانی‌ می‌تواند به مراجع و درمانگر آسیب بزند، اگر فرآیند روان‌درمانی توسط درمانگری صورت بگیرد که خود صاحب صلاحیت نیست.

اختلال شخصیت مرزی (BPD) چیست؟ نشانه‌های این بیماری: واکنش شدید دربرابر ترک یا طرد شدن از سوی‌ کسی، حتی اگر آن رابطه از اساس اشتباه و آسیب‌زا باشد. معمولا این واکنش‌ها با رفتارهایی مثل خودزنی یا تهدید به خودکشی و در مواردی نیز اقدام به خودکشی همراه است. داشتن روابط بی‌ثبات و متعدد و نگاه صفر و صدی به آنها. روابط از دید او یا بی‌ارزش‌اند و یا آرمانی.آدم‌ها یا سفیدند یا سیاه. اختلال و اشکال در هویت. بی‌ثبات بودن احساس فرد درباره‌ی خودش. و بلاتکلیفی در زندگی برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری. تکانشی عمل کردن در دو حوزه‌ی رفتاری که به فرد صدمه‌ی جدی می‌زنند. مثل پول خرج کردن، روابط جنسی، سوءمصرف مواد، شکمبارگی و رانندگی بی‌ملاحظه و سوءمصرف مواد مخدر بی‌ثباتی عاطفی به صورت واکنش‌های ناگهانی خلق، مثل تحریک‌پذیری یا اضطراب شدید و حمله‌ای.واکنش افراطی از نفرت بدبینی یا عشق افراطی خشم نامتناسب و مهارنشده احساس بیهودگی و پوچی مزمن داشتن افکار بدبینانه (پارانوئید ) و تجربه‌ی اختلالات تجزیه‌ای هنگام اضطراب شدید مثل فراموشی ناگهانی یا احساس غریبگی در محیط‌های آشنا البته به صورت گذرا. رفتارهای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در ارتباط با دیگران این افراد ترس بیش از اندازه از تنها ماندن یا رها شدن دارند. به حدی که هنگام قرار ملاقات با آنها، اگر فقط چند دقیقه دیر برسید یا به دلیلی مجبور به لغو قرار شوید، ممکن است به شدت خشمگین شده و حتی از ادامه‌ی رابطه ناامیدشوند. گاه این رفتار را به معنی «بد بودن» خودشان برداشت می‌کنند و باور دارند که شما قصد «رها کردن‌شان» را دارید. معمولا در نخستین دیدار، بدون آن‌که شناخت کافی از شما داشته باشند، شما را همسر یا دوستی آرمانی و ایده‌آل می‌‌بینند و مسائل خصوصی‌‌شان را با شما درمیان می‌گذارند و تمایل دارند وقت زیادی را با شما بگذرانند. اما اغلب این احساس به دنبال اولین ناملایمات به سرعت فروکش می‌کند و به جای ستایش، به کوچک شمردن شما می‌پردازند. این رفتار به این دلیل است که آنها احساس می‌کنند شما به اندازه‌ی کافی خوب نبوده‌اید و به میزانی که انتظار دارند، وقت‌ صرف‌شان نکرده‌اید. فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، اگر به شما محبت می‌کند، متقابلاً از شما انتظار دارد حواس‌تان به او باشد تا نیازهایش را برآورده کنید. این افراد به طور متناوب در مورد دیگران تغییر عقیده می‌دهند و گاهی شما را حامی بخشنده و لحظه‌ای دیگر، فردی بی‌رحم و بی‌تفاوت می‌دانند و رفتاری انتقام‌جویانه با شما پیش می‌گیرند.

در این پادکست با کودک درون آشنا می شویم و اینکه چه آسیب هایی در این بخش وجود دارد و زندگی الان ما چقدر تحت تاثیر آسیب های ما در دوران کودکی می باشد

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید، تمایلی به برقراری روابط اجتماعی ندارند و از آن لذت هم نمی‌برند معمولا هیچ دوست صمیمی‌ای کنار آنها دیده نمی‌شود. آنها اغلب افرادی کسل‌کننده، سرد و بی‌روح به نظر می‌رسند و هیچ احساس گرم، دوستانه یا ملاطفت‌آمیزی نسبت به دیگران ندارند. افراد اسکیزوئید به ندرت دستخوش هیجان‌های نیرومند می‌شوند. روابط جنسی برایشان جذاب نیست و فعالیت‌های لذت‌بخش چندانی در زندگی‌شان ندارند. این افراد نسبت به تحسین، انتقاد و احساسات مثبت دیگران بی تفاوت‌اند. آدم‌های تک‌رویی هستند که علایق خصوصی و جمعی محدود خودشان را دنبال می‌کنند. آنها مشاغل فردی را ترجیح می‌دهند و سعی می‌کنند در محیط‌هایی کار کنند که حداقل تماس را با دیگران داشته باشند. بعضی از آنها شب‌کاری را به کار در روز ترجیح می‌دهند. ارتباط این اختلال با جنسیت افراد به درستی مشخص نیست اما نتیجه‌ی برخی تحقیقات نشان داده که مردها دو‌برابر زن‌ها به اختلال شخصیت اسکیزوئید مبتلا می‌شوند.

در این پادکست با روابط در دنیای مجازی و آسیب هایی که برای افراد می تونه ایجاد کنه آشنا می شیم و نسبت به واقعیت این دنیای غیر واقعی و صدمات اون آگاهی پیدا می کنیم.

اختلال شخصیت پارانوئید از اوایل بزرگسالی، خود را نشان می‌دهد فرد مبتلا دائم به دیگران مشکوک است و گمان می‌کند همه‌ی مردم قصد آزار و اذیت او را دارند آنها نمی‌توانند نادرستی احساسات منفی‌شان را درک کنند. افراد مبتلا به پارانویا،‌ همیشه در حالت تدافعی هستند و بر این باورند که دیگران دائماً قصد تخریب، تحقیر یا تهدید آنها را دارند. بی اعتمادی به دیگران و عادت به مدام سرزنش کردن آنها، حاصل این‌گونه افکار است همین امر سبب می‌شود افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید، توانایی برقراری ارتباط صمیمانه با دیگران را ازدست بدهند. اشتباهات رایج درباره‌ی اختلال شخصیت پارانوئید: برخی افراد برای این اختلال، واژه‌هایی همچون تعصب و غیرت در نظر می‌گیرند و یا آن را نشانه‌ی تیزهوشی و کاربلدی فرد می‌دانند. مثلاً یک ‌خانم، بدبینی‌ها و بدگمانی های اغراق‌آمیز همسرش نسبت به دیگران و محیط اجتماعی را نشانه‌ی به اصطلاح غیرت او و ممانعت او از حضورش در هر اجتماعی را دال بر عشق او می‌داند. یا در فضای کسب و‌کار، ممکن است فردی سوء‌ظن‌های مدام همکارش به دیگران و نگرانی و محافظه‌کاری بیش از حد او را نشانه‌ی کاربلدی و مهارت‌اش در معامله بداند. اما واقعیت این است که این نوع تفکر و رفتار می‌تواند نشانه‌ی ابتلا به اختلال پارانوئید باشد اختلالی که اگر درمان نشود، در بلند مدت، عوارض گاه جبران‌ناپذیری در زندگی فرد و اطرافیانش خواهد داشت

در این پادکست راجع به تهدید صحبت میشه که اگر فردی ما رو تهدید کرد چگونه عکس العمل نشون بدیم و آرامش خودمون رو حفظ کنیم همه ی ما حداقل یکبار ممکنه توی زندگی با تهدید کسی روبرو بشیم و سراسیمه بشیم و ندونیم که پاسخ درست چی هست چکاری رو انجام بدیم و با اقدامات اشتباه خودمون در اون لحظه شرایط رو وخیم تر کنیم .

چگونه هنگامی که عصبانی هستیم خشم خود را کنترل کنیم تا به دیگران و خود آسیب نزنیم؟ در این پادکست به صورت اجمالی در این خصوص و کنترل و مدیت خشم در افراد توسط خانم آزاده هراتیان توضیح داده شده است

اختلال دیس‌تایمی یا افسرده خویی، را می‌توان شکل خفیف‌تری از افسردگی اساسی دانست که به صورت مزمن (اغلب به مدت حداقل 2 سال) وجود دارد. اختلال دیس‌تایمی می‌تواند همزمان با افسردگی اساسی رخ دهد که به آن افسردگی مضاعف یا Double می‌گویند. معمول‌ترین خصایص این اختلال عبارت است از وجود خلق افسرده در بیشتر اوقات روز و در بیشتر روزها. علائم شناختی در این اختلال رایج‌تر است و افسرده خویی با احساس بی‌کفایتی، کاهش بهره‌وری، احساس گناه، تحریک‌پذیری، خشم، مشکل در تمرکز، مشکلات خواب، انزوا از جامعه، از دست دادن علایق و بی‌فعالیتی و فقدان بهره‌وری همراه است. اختلال دیس‌تایمی معمولا در سنین پایین شروع می‌شود و به صوت مزمن در می‌آید. برخی عوامل می‌تواند ریسک بروز بیماری را افزایش و یا به عنوان محرکی برای برای بروز آن باشند: داشتن بستگان نزدیک مبتلا به افسردگی اساسی یا سایر اختلالات خلقی رخدادهای استرس‌زا یا تروما، مثل از دست دادن عزیزان یا مشکلات مالی ویژگی‌های شخصیتی که ویژگی‌های منفی دارد مثل پایین بودن عزت نفس، وابسته بودن شدید، خودانتقادی یا بدبینی سابقه‌ای از سایر اختلالات روانی مثل اختلالات شخصیت فرد افسرده حداقل 2 علامت از 6 معیار زیر را باید داشته باشد. کاهش اعتماد بنفس تمرکز ضعیف یا قدرت تصمیم‌گیری پایین احساس ناامیدی کاهش اشتها یا پرخوری بی‌خوابی یا پرخوابی کاهش انرژی یا خستگی درمان اختلال افسرده خویی، از طریق رواندرمانی و گاهی دارو درمانی امکان‌پذیر است. برای کودکان و نوجوانان توصیه می‌شود بیشتر از رواندرمانی استفاده شود هرچند در برخی شرایط داروهای ضدافسردگی لازم است.

در این پادکست با لزوم مرزبندی درست روابط آشنا می شویم و اینکه چه گروهی از افراد نیاز به مرزبندی شفاف در روابط خود دارند تا بتوانند صادقانه زندگی کنند و روابط سالم داشته باشند

احتمالا شما هم با افرادی که دچار تیک عصبی بودن برخورد داشتید، این افراد در دوره ای از زندگی دچار استرس شدیدی شده اند دوره چند ماه ای که بخاطر استرس و تشویش زیاد باعث ایجاد تیک های عصبی مانند: پرش های پی در پی چشم، چشمک زدن و به هم خوردن مکرر پلک ها، تکان های سر و گردن، جمع کردن بینی و ... می شوند و کنترل آن از اراده شخص خارج است بعد از گذر از دوران استرس و به دست آوردن آرامش نسبی، این تیک ها بر طرف خواهد شد تیک عصبی شرایط سنی ندارد و ممکن است در افراد بزرگسال و در کودکان هم دیده شود، این تیک کل بدن را درگیر نمیکند بلکه یک یا چند عضو از بدن را دچار تیک خواهد کرد داشتن تیک در کودکان ممکن است باعث ایجاد حس خجالت در آنها شده و مانع برقراری ارتباط با سایرین گردد  بنابراین در اولین فرصت برای درمان این تیک ها اقدامات لازم را انجام دهید گاهی نمود تیک عصبی می تواند ایجاد کردن یک سری صدا در شخص باشد، به طور کلی تیک عصبی از رفتارهای غیر ارادی است که به صورت تکرار شونده رخ می دهد و معمولا ریتم مشخصی ندارد

ترس از دسته‌هایی از سوراخ‌های کوچک، برجستگی‌ها، ناهمواری‌ها یا الگوهای نامنظم را ترایپوفوبیا میگویند این ترس ممکن است در مورد برآمدگی ها یا الگوهای در هم قرار گرفته ام اتفاق بیافتد افرادی که مبتلا به این بیماری هستند با دیدن اجسام متحرک دچار علائمی مانند لرزش ، حالت تهوع و تعریق ، خارش ، ترس شدید و حملات هراس شوند آنها حتی با دیدن عکس در فضای اینترنت و یا به شکل فیزیکی هم احساس ترس شدید می کنند. ترس رایج ترین علامت این بیماری است بیماری ترایپوفوبیا یک حس بصری و دیداری است