سلام دکتر راوریان عزیز.
کودک ۵ ساله ای داشتم که با شکستگی سوپراکندیل آرنج مراجعه کرده بود.
سعی کردم جااندازی انجام بدهم ولی به دلیل تورم زیاد امکان جااندازی بسته نبود.
این نکته را هم داخل پرانتز بگویم که وقتی تورم آنقدر زیاد هست که امکان لمس اپی کندیل مدیال و لترال وجود ندارد و امکان مانور دادن به شکستگی نیست دیگر زیاد برای جااندازی تلاش نمیکنم و فقط یکبار یا دوبار با مانور دادن ملایم سعی در جااندازی می کنم. اگر دیدم که کنترلی بر قطعات ندارم فشار بیشتری وارد نمی کنم.
در مورد این بیمار هم در نهایت تصمیم گرفتم که جا اندازه باز انجام بدهم. و چون به تو قول داده بودم فیلم گرفتم.
من همیشه از اپروچ لترال برای جااندازی باز شکستگی سوپراکندیل کودکان استفاده می کنم و فکر می کنم که نسبت به اپروچ خلفی که همکاران جوان من هم بیشتر با اپروچ خلفی آشنا هستند مزایای دارد. از جمله این که دید کافی نسبت به قدام و هم خلف می دهد. ولی در اپروچ خلفی دید کافی بر قدام وجود ندارد.
همینطور اپروچ لترال دید مناسبی در سمت مدیال و لترال آرنج می‌دهد.
از دیگر مزایا آن است که آسیب کمتری به بافت عضلانی وارد می کند. در اپروچ خلفی آسیب به عضله تریسپس زیاد است.
مسیر اپروچ لترال اینتر ماسکولار سپتوم بین عضلات قدام و خلف می باشد. در این اپروچ لازم است که از اعصاب پوستی لترال و عصب رادیال محافظت شود.
بقیه توضیحات این روش را در داخل فیلم داده ام امیدوارم که برای تو و سایر همکاران مفید باشد.
Hello dear Dr. Ravarian.
I had a 5-year-old child who presented with a supracondylar elbow fracture.
I tried to do closed reduction, but due to swelling , reduction was not possible.
I should also mention that when the swelling is so high that it is not possible to touch the medial and lateral epicondyle and it is not possible to maneuver the fracture, I do not try with force and I only try manipulation once or twice by gently maneuvering. . If I see that I have no control over the parts, I will not put more pressure.
In the case of this patient, I finally decided to do an open reduction . And because I promised you, I filmed the approach.
I always use the lateral approach to reduce pediatric supracondylar fractures, and I think it has advantages over the posterior approach, which my younger colleagues are more familiar with the posterior approach.
Lateral approach gives a sufficient view of both the anterior and posterior of distal humerus. But, there is not enough anterior view in the posterior approach.
The lateral approach also provides a good view of the medial and lateral side of the fracture.
Another benefit is that it does less damage to muscle tissue. There is a lot of damage to the triceps muscle in the posterior approach.
The lateral approach moves in the way of intramuscular septum that is between the anterior and posterior compartments.
In this approach, it is necessary to protect the lateral cutaneous nerves and the radial nerve.
I have given the rest of the description of this approach in the video, I hope it will be useful for you and other colleagues.
مرحبا عزيزي الدكتور رافاريان.
كان لدي طفل يبلغ من العمر 5 سنوات مصاب بكسر فوق اللقمتين.
حاولت أن أقوم بالرد المغلق ، لكن بسبب التورم ، لم يكن التخفيض ممكنًا.
يجب أن أذكر أيضًا أنه عندما يكون التورم مرتفعًا جدًا بحيث لا يمكن لمس اللقيمة الإنسي والجانبي ولا يمكن المناورة بالكسر ، فأنا لا أحاول القوة وأحاول التلاعب مرة أو مرتين فقط بالمناورة بلطف . . إذا رأيت أنه ليس لدي سيطرة على الأجزاء ، فلن أمارس المزيد من الضغط.
في حالة هذا المريض ، قررت أخيرًا إجراء تخفيض مفتوح. ولأنني وعدتك قمت بتصوير الاقتراب.
أستخدم دائمًا النهج الجانبي لتقليل الكسور فوق اللقمية لدى الأطفال ، وأعتقد أن له مزايا أكثر من النهج الخلفي ، والذي يعرفه زملائي الأصغر سنًا بالنهج الخلفي.
يعطي النهج الجانبي رؤية كافية لكل من عظم العضد الأمامي والخلفي البعيدة. ولكن ، لا يوجد منظر أمامي كافٍ في النهج الخلفي.
يوفر النهج الجانبي أيضًا رؤية جيدة للجانب الإنسي والجانبي للكسر.
فائدة أخرى هي أنه يلحق ضررًا أقل بأنسجة العضلات. هناك الكثير من الأضرار التي لحقت العضلة ثلاثية الرؤوس في النهج الخلفي.
يتحرك النهج الجانبي في طريق الحاجز العضلي الذي يقع بين الحيزين الأمامي والخلفي.
في هذا النهج ، من الضروري ح
