دوپویترن

بیماری دوپویترن یا انقباض دوپویترن (به انگلیسی: Dupuytren's contracture یا Dupuytren's disease) انقباض و جمع‌شدگی انگشتان دست یا پا است که بعلت بیش‌رویش نیام کف دست یا پا و جمع شدگی آنها، انگشتان در حالت فلکسیون، ثابت می‌مانند. این بیماری که علت ناشناخته دارد برای اولین بار توسط جراح و کالبدشکاف فرانسوی بارون گیوم دوپوئیتران در سال ۱۸۳۱ گزارش و درمان شده‌است. پاتوفیزیولوژی: تغیرات بافت کلاژن و هیپرپلازی دسته‌های نیام کف دست باعث بروز بیماری می گردد، ولی علت ایجاد آن مشخص نیست. این الیاف بافت همبند ضخیم شده و جمع میگردند و در ابتدا به صورت گرهک هستند ولی به تدریج به همدیگر پیوسته و بشکل نوار ضخیم و سفت باعث خم شدن انگشت مربوطه می‌شوند. هرچند علت بیماری مشخص نیست ولی عامل ژنتیکی در بروز آن مؤثر است. نوع و شدت کار شخص ارتباطی با بروز بیماری ندارد. شیوع: شیوع بیماری در مردان بالاتر از سن ۴۰ سال است ولی در زنان و کودکان هم دیده می‌شود و در میان جمعیت شمال اروپا شیوع بیشتری دارد. عوامل مؤثر: با وجودی که علت بیماری مشخص نیست ولی زمینه ارثی، دیابت، سیگار و نوشیدن الکل، از عوامل مساعدکننده است. درمان : در اکثر موارد نیاز به درمان ندارد ولی در مواقعی که علائم شدید بوده و باعث اختلال در فعالیت طبیعی دست گردد اقدام درمانی لازم می‌آید. در بیمارانی که چسبندگی و تغیر شکل شدید است نیاز به درمان جراحی و برداشتن بافت مبتلا لازم می‌آید. از درمان‌های دیگر می‌توان به پرتودرمانی، تزریق کلاژناز به داخل نیام و همچنین برداشتن نیام ضخیم شده با سوزن اشاره کرد.