انواع بیماری های مقاربتی جنسی (STD) و آزمایشات مربوط به آن

بیماری‌های مقاربتی جنسی (STD) یا بیماری‌های آمیزشی جنسی (STI)، عفونت‌هایی هستند که از طریق روابط جنسی، مقاربت جنسی، تماس جنسی و یا تماس مستقیم با بخش‌های جنسی بدن انتقال می‌یابند. این بیماری‌ها می‌توانند به واسطه باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و یا عوامل دیگری منتقل شوند.

در ادامه به برخی از انواع رایج بیماری‌های مقاربتی جنسی اشاره خواهیم کرد:

سیفیلیس (سیفیلیس) :

سیفیلیس یک بیماری عفونی است که به واسطه باکتری Treponema pallidum منتقل می‌شود. این بیماری معمولاً از طریق تماس جنسی به انتقال می‌رسد و می‌تواند در تمام بدن تأثیر بگذارد. در صورت عدم درمان، ممکن است عوارض جدی نظیر آسیب به قلب، مغز و سایر اعضا ایجاد شود.

سوء‌تغذیه عفونی (گونوره): گونوره نیز یک بیماری عفونی است که به واسطه باکتری Neisseria gonorrhoeae منتقل می‌شود. این بیماری می‌تواند تمام بخش‌هایی از بدن را که به عنوان محل تماس جنسی استفاده می‌شود (مانند دهان، مقعد و اعضای تناسلی) تحت تأثیر قرار دهد. بدون درمان، می‌تواند باعث مشکلاتی مانند التهاب لگن، نارسایی تولید مثل و آسیب به مفاصل شود.

هرپس تناسلی :

هرپس تناسلی یک عفونت ویروسی است که به واسطه ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) منتقل می‌شود. این بیماری عمدتاً از طریق تماس جنسی انتقال پیدا می‌کند و می‌تواند عوارض مانند آفت‌های قرمز و دردناک در مناطق تناسلی، تب، خستگی و درد در بدن ایجاد کند. هرپس تناسلی قابل درمان نیست و در بدیعیت بدن باقی می‌ماند.

زگیل (کلامیدیا): 

زگیل یا کلامیدیا یک عفونت تناسلی است که توسط باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) ایجاد می‌شود. این عفونت معمولاً از طریق روابط جنسی بین زن و مرد منتقل می‌شود و می‌تواند به همراه عفونت‌های دیگری مانند آلت تناسلی، رحم و لوله‌های فالوپیون در زنان و ادرار، لوله‌های اسپرم و پروستات در مردان رخ دهد.

علائم زگیل در بسیاری از موارد نامشخص است یا بسیار خفیف بوده و ممکن است برای مدت طولانی نادیده گرفته شود. در برخی از موارد، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:

• سوزش و خارش در ناحیه تناسلی

• التهاب و قرمزی در ناحیه آلت تناسلی

• آب‌ریزی غیرعادی از ادراری یا مجرای واژن

• درد و سوزش هنگام ادرار کردن

• درد در ناحیه پایین شکم (در زنان ممکن است به عنوان التهاب لوله‌های فالوپیون شناخته شود)

در صورت عدم درمان، زگیل می‌تواند مشکلات جدی‌تری مانند عفونت رحم و لوله‌های فالوپیون در زنان و عفونت لوله‌های اسپرم و پروستات در مردان را ایجاد کند. همچنین، در زنان ممکن است باعث عدم توانایی باروری، عفونت نوزاد در طی زایمان و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های جنسی دیگر مانند اچ آی وی شود.

تشخیص زگیل به وسیله آزمایشات مختلف از جمله آزمایش PCR (Polymerase Chain Reaction) بر روی نمونه‌های ترشحات تناسلی یا ادرار، کشت باکتری در آزمایشگاه و آزمایش آنتی‌ژنی انجام می‌شود.

درمان زگیل از طریق داروهای ضد باکتری مانند آزیترومایسین (Azithromycin) یا دوکسی‌سایکلین (Doxycycline) انجام می‌شود. همچنین، همسر یا شریک جنسی نیز باید درمان شود تا انتقال عفونت به یکدیگر رخ ندهد.

مهم است که به پزشک متخصص تناسلی مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی برای علائم شما قرار دهد و درمان مناسب را تجویز کند. همچنین، رعایت بهداشت جنسی، استفاده از کاندوم و اطلاع از وضعیت عفونتی شریک جنسی نیز می‌تواند در پیشگیری از انتقال زگیل مؤثر باشد.

ایدز (HIV) :

ایدز یا عفونت ویروس ایمنی نابودکننده انسانی، یک بیماری ویروسی است که به واسطه ویروس اچ‌آی‌وی (HIV) منتقل می‌شود. این بیماری سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و باعث ابتلا به عفونت‌ها و بیماری‌های دیگر می‌شود. ایدز بیشتر از طریق تماس جنسی، استفاده اشتراکی از سوزن‌های تزریق، انتقال از مادر به نوزاد در زمان زایمان و از طریق خون و محصولات خونی منتقل می‌شود. ایدز در حال حاضر قابل درمان نیست، اما با درمان مداوم و موثر، می‌توان علائم بیماری را کاهش داد و پیشرفت بیماری را کنترل کرد.

آمپول های تناسلی (هپاتیت‌های B و C) :

هپاتیت‌های B و C نیز می‌توانند به واسطه ویروس‌های هپاتیت B و C منتقل شوند. این بیماری‌ها عمدتاً از طریق تماس جنسی، استفاده اشتراکی از سوزن‌های تزریق و انتقال خون و محصولات خونی منتقل می‌شوند. هپاتیت‌های B و C می‌توانند به طور مزمن و درازمدت به کبد آسیب برسانند و عوارض جدی مانند سیروز و سرطان کبد را به همراه داشته باشند.

زهر عقرب تناسلی:

 زهر عقرب تناسلی یک بیماری عفونی است که به واسطه پارازیت‌های انگلی به نام تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis) منتقل می‌شود. این بیماری به طور عمده در زنان رخ می‌دهد و می‌تواند عوارضی مانند التهاب و عفونت در مناطق تناسلی، سوزش و خارش را ایجاد کند.

کلامیدیا:

بیماری کلامیدیا یک عفونت تناسلی است که به واسطه باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) ایجاد می‌شود. این عفونت معمولاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل مانند کاندوم منتقل می‌شود، اما می‌تواند از مادر به نوزاد در زمان زایمان نیز منتقل شود.

عفونت کلامیدیا می‌تواند در هر دو جنس اتفاق بیافتد، اما در زنان بیشتر مشاهده می‌شود. بسیاری از افرادی که این عفونت را دارند، هیچ علامت یا simptom واضحی ندارند و بنابراین به عنوان یک عفونت بیماری خفیف شناخته می‌شود. با این حال، در برخی از موارد ممکن است علائمی مانند سوزش و درد در طول ادرار کردن، ترشحات زرد یا سبز از دستگاه تناسلی، خونریزی بینی قبل از ماهیانه و درد شکم به وجود آید.

بدون درمان، کلامیدیا می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود، به عنوان مثال:

• در زنان: عفونت رحم و لوله‌های فالوپی هر دو می‌تواند عارضه‌های جدی مانند التهاب لوله‌های فالوپی (PID)، ناباروری و خارج کردن بیرون رحم (ectopic pregnancy) را ایجاد کند.

• در مردان: عفونت مجاری ادراری، التهاب استایل (epididymitis) و درد و تورم در ناحیه آلت تناسلی مردان (orchitis) ممکن است رخ دهد.

درمان کلامیدیا معمولاً با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها انجام می‌شود. مهم است که هر دو شریک جنسی درمان شوند و از روابط جنسی بدون استفاده از وسایل مانند کاندوم خودداری کنند تا جلوگیری از انتقال عفونت به دیگران صورت گیرد. همچنین، باید پس از درمان منظم و پیگیری‌های پزشکی صورت گیرد تا از بهبودی کامل و عدم بازگشت عفونت اطمینان حاصل شود.

همچنین، برای جلوگیری از ابتلا به کلامیدیا و سایر عفونت‌های جنسی، استفاده از روش‌های مانند استفاده از کاندوم و تست‌های منظم جهت شناسایی عفونت‌ها در صورت نیاز الزامی است.

شپش عانه:

بیماری شپش عانه یا پدیکولوز عانه، یک عفونت قارچی است که به واسطه شپش عانه (Pediculus pubis) ایجاد می‌شود. این شپش‌ها به طور عمده در مناطقی از بدن با موی غلیظ مانند منطقه عانه، موی عرقی (موهای پوششی در ناحیه زیر بغل) و موی مچ پا پیدا می‌شوند. عفونت شپش عانه معمولاً از طریق تماس مستقیم با یک فرد آلوده یا استفاده از اشتراکی مثل حوله، لباس و تخته‌های ناهموار منتقل می‌شود.

علائم بیماری شپش عانه عبارتند از:

• خارش شدید در ناحیه عانه، موی عرقی و مچ پا

• وجود شپش روی موها و پوست در ناحیه عانه و مناطق مشابه

برای درمان بیماری شپش عانه، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

• استفاده از محصولات قابل خرید از داروخانه شامل شامپوها، اسپری‌ها و کرم‌های ضد شپش عانه

• شستشوی دقیق بدن و لباس‌های قابل شستشو در آب گرم و جداگانه از دیگر لباس‌ها

• پاکسازی و تمیز کردن لباس‌ها، حوله‌ها، تخته‌ها و اشیاء شخصی که ممکن است آلوده باشند، با آب گرم و صابون

• شانه زدن موها و استفاده از شانه و محصولات ضد شپش عانه

همچنین، مهم است تا شریک جنسی و اشتراکی‌های نزدیک دیگر نیز درمان شوند تا احتمال انتقال عفونت به دیگران کاهش یابد. همچنین، باید محیط‌هایی که شپش عانه در آنها ممکن است زندگی کند، مانند تخته‌های ناهموار و صندلی‌ها، به دقت تمیز شوند.

در صورتی که علائم بیماری شپش عانه پس از درمان بهبود نیابند یا بیماری تکرار کند، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق‌تری بررسی شود و درمان مناسب صورت گیرد.

تبخال تناسلی:

اگر به "تبخال تناسلی" اشاره می‌کنید، احتمالاً منظورتان "تبخال جنسی" یا هرپس تناسلی است. هرپس تناسلی یک عفونت ویروسی است که به واسطه ویروس هرپس سیمپلکس (Herpes Simplex Virus) نوع 2 (HSV-2) عمدتاً منتقل می‌شود. این عفونت معمولاً از طریق روابط جنسی، از پوست به پوست در ناحیه تناسلی و مخاط دهانی تناسلی منتقل می‌شود.

علائم هرپس تناسلی شامل موارد زیر می‌شود:

• ظهور زغالی‌های دردناک و آب‌ریزی در ناحیه تناسلی، اعم از آلت تناسلی خارجی، لبهای کشیده و داخل واژن (در زنان) یا آلت تناسلی خارجی و آلت ادراری (در مردان)

• سوزش، خارش و درد در منطقه تحت تأثیر

• تورم و التهاب در ناحیه تناسلی

• احساس عمومی بدیع، خستگی و تب به ندرت

در حالت عادی، عفونت هرپس تناسلی قابل درمان نیست و ویروس به صورت مزمن در بدن باقی می‌ماند. با این حال، درمان‌هایی می‌تواند علائم را کاهش دهد و زمان بروز حملات را کاهش دهد. پزشکان ممکن است آنتی‌ویروسها مانند آسیکلوویر (Acyclovir)، والاسیکلوویر (Valacyclovir) و فامسیکلوویر (Famciclovir) را به عنوان درمان اولیه یا پیشگیری در برابر عفونت هرپس تناسلی تجویز کنند.

مهم است که در صورت بروز علائم هرپس تناسلی به پزشک متخصص تناسلی مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود. همچنین، استفاده از روش‌های مانند استفاده از کاندوم در هنگام روابط جنسی و اطلاع از وضعیت عفونتی شریک جنسی نیز می‌تواند در کاهش انتقال هرپس تناسلی به دیگران مؤثر باشد.

تریکومونیازیس:

تریکومونیازیس یا عفونت تریکوموناس واژینالیس، یک عفونت تناسلی است که توسط میکروارگانیسم به نام تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis) ایجاد می‌شود. این عفونت از طریق روابط جنسی بین زن و مرد منتقل می‌شود، اما در برخی موارد نیز ممکن است از طریق مدارج دیگری از تماس مستقیم با بافت آلت تناسلی زنان منتقل شود.

علائم تریکومونیازیس در زنان و مردان ممکن است متفاوت باشد. در زنان، علائم معمولاً شامل موارد زیر است:

• التهاب و خارش در منطقه تناسلی

• آب‌ریزی و ترشحات غیرعادی از مجرای مقعدی واژن

• سوزش و درد هنگام ادرار کردن و رابطه جنسی

• التهاب و تورم در ناحیه تناسلی

•  

در مردان، علائم می‌تواند به طور کلی نامشخص یا خفیف باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سوزش و خارش در ناحیه تناسلی

• التهاب و قرمزی در ناحیه آلت تناسلی

• آب‌ریزی از لوله ادراری

تشخیص تریکومونیازیس به وسیله بررسی نمونه‌های ترشحات تناسلی، مانند اسکرینینگ میکروسکوپی یا آزمایشات مولکولی انجام می‌شود.

درمان تریکومونیازیس به وسیله داروهای ضد میکروبی مانند مترونیدازول (Metronidazole) یا تینیدازول (Tinidazole) صورت می‌پذیرد. در صورت تشخیص عفونت، پارتنر جنسی نیز باید درمان شود تا انتقال عفونت به یکدیگر و تکرار آن کاهش یابد.

مهم است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی برای علائم شما قرار دهد و درمان مناسب را تجویز کند. همچنین، رعایت بهداشت جنسی، استفاده از کاندوم و اطلاع از وضعیت عفونتی شریک جنسی نیز می‌تواند در پیشگیری از انتقال تریکومونیازیس مؤثر باشد.

اچ آی وی (HIV) :

اچ آی وی (HIV) یک ویروس است که بیماری ایدز (AIDS) را ایجاد می‌کند. HIV به ویروس ایمنی نابودکننده انسانی (Human Immunodeficiency Virus) معروف است. این ویروس سیستم ایمنی بدن را تخریب کرده و باعث ضعف سیستم ایمنی می‌شود، که به نوبه خود بدن را در برابر عفونت‌ها، بیماری‌های خطرناک و سرطان آسیب‌پذیرتر می‌کند.

اکثر انتقالات HIV از طریق روابط جنسی بدون استفاده از روش‌های مانع‌گذاری مثل کاندوم اتفاق می‌افتد. همچنین، انتقال ممکن است از طریق خون، محصولات خونی آلوده، سوزن‌های تزریق مشترک، مادر به جنین در طی بارداری و شیردهی بیضه به نوزاد رخ دهد.

علائم ابتدایی عفونت HIV ممکن است بسیار غیرمشخص و یا شبیه به علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا باشد. علائم معمولاً شامل خستگی، تب، سردرد، تورم لنفاوی، سوزش یا التهاب در گلو، کاهش وزن، تورم مفاصل و عضلات و طولانی شدن زمان بهبودی از عفونت‌های معمول است.

در طول زمان، در صورت عدم درمان، ویروس HIV باعث ضعف شدید سیستم ایمنی می‌شود و بیماری ایدز را ایجاد می‌کند. در این مرحله، شخص مبتلا به بیماری ایدز عفونت‌ها، سرطان‌های خاص و مشکلات جدی سلامتی را تجربه می‌کند.

تشخیص HIV از طریق آزمایش خون برای تشخیص آنتی‌بادی‌ها و آنتیژن‌های HIV انجام می‌شود. آزمایش HIV می‌تواند در کمتر از 30 دقیقه نتیجه بدهد و در صورت تشخیص مثبت، نیاز به تایید آزمایش با آزمایش‌های مکمل دارد.

اکنون، درمان‌های موجود برای HIV می‌توانند به طور موثر کنترل بیماری را بهبود بخشند. درمان شامل داروهای ضد ویروسی مانند ARV (Anti-Retroviral) است که به کنترل میزان ویروس در بدن و تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند.

ضرورت استفاده از روش‌های مانع‌گذاری مثل کاندوم در روابط جنسی، استفاده از سوزن‌های تزریقی تمیز و عدم استفاده مشترک از وسایل تزریقی است. همچنین، آموزش درباره اطلاعات و رفتارهای بهداشتی مرتبط با HIV و تست منظم برای تشخیص و درمان زماندهی کمک می‌کند.

مهم است که با پزشک خود مشورت کنید در مورد آزمایش‌های HIV، درمان‌های موجود و راه‌های پیشگیری. همچنین، حمایت روانی و اجتماعی از افراد مبتلا به HIV و ایدز نیز بسیار مهم است.

ویروس پاپیلوم انسانی یا زگیل تناسلی (HPV):

ویروس پاپیلومای انسانی یا زگیل تناسلی (Human Papillomavirus یا HPV) یک ویروس بسیار رایج است که عفونت‌هایی را در انسان ایجاد می‌کند. این ویروس بیشتر به وسیله روابط جنسی و انتقال جنسی منتقل می‌شود، اما همچنین می‌تواند از طریق تماس پوستی مستقیم انتقال یابد.

عفونت‌های HPV بیشتر در مناطق تناسلی، از جمله دستگاه تناسلی داخلی و خارجی، آنوس، مقعد و مناطق پوستی اطراف آنها رخ می‌دهد. بیش از 100 نوع مختلف HPV وجود دارد، که برخی از آنها عفونت‌های تناسلی ناشی از HPV را ایجاد می‌کنند و برخی دیگر عللی از قبیل زگیل، زگیل تناسلی، زگیل دست و پا و زگیل صورت را ایجاد می‌کنند.

بیشتر عفونت‌های HPV بدون علائم و نشانه‌ای هستند و بیماری را به صورت نهفته در بدن حامل می‌شوند. با این حال، برخی از نوع‌های HPV می‌توانند علائمی مانند زگیل‌ها، زخم‌ها، خارش، سوزش و خونریزی را در مناطق تناسلی نشان دهند. همچنین، برخی از انواع HPV می‌توانند عامل اصلی سرطانهای تناسلی مانند سرطان گردن رحم، مهبل، آلت تناسلی مردانه و مقعد باشند.

واکسیناسیون در برابر HPV یک روش مؤثر برای پیشگیری از عفونت‌های HPV و سرطانهای مرتبط است. واکسن‌های HPV موجود در دسترس به طور عمومی برای افراد جوان پسر و دختر توصیه می‌شوند. همچنین، استفاده از روش‌های مانع‌گذاری مثل کاندوم در روابط جنسی می‌تواند خطر انتقال HPV را کاهش دهد.

در صورت ابتلا به عفونت HPV، درمان بستگی به نوع و شدت عفونت دارد. برخی از عفونت‌های HPV به طور خودبخود بهبود یافته و نیاز به درمان خاصی ندارند. در مواردی که عفونت‌ها علائمی را ایجاد کرده و یا با سرطان مرتبط هستند، درمان‌های متنوعی از جمله جراحی، از بین بردن زگیل‌ها و استفاده از از روش‌های دارویی ممکن است. مهم است که در صورت اطمینان یا وجود علائم مرتبط با عفونت HPV، به پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

همچنین، برای پیشگیری از انتقال عفونت HPV و سرطانهای مرتبط، می‌توانید اقدامات بهداشتی مهمی انجام دهید. این شامل استفاده از واکسیناسیون در دوران مناسب، استفاده از روش‌های مانع‌گذاری مثل کاندوم در روابط جنسی، انجام آزمایشات منظم برای ارزیابی سلامت تناسلی و اطلاعات صحیح در مورد عفونت HPV و روش‌های پیشگیری است.

لطفاً توجه داشته باشید که اطلاعات ارائه شده تنها بر روی موضوعات عمومی مربوط به HPV تمرکز دارد و مشاوره پزشکی حرفه‌ای را نمی‌توان جایگزین کرد. برای اطلاعات دقیق‌تر و مشاوره در مورد سلامت خود، بهتر است با پزشک یا متخصص مربوطه خود مشورت کنید.

مولوسکوم:

مولوسکوم (Molluscum contagiosum) یک عفونت ویروسی پوستی است که توسط ویروس مولوسکوم کنتاژیوزوم (Molluscum contagiosum virus) ایجاد می‌شود. این ویروس عمدتاً در کودکان و افراد با سیستم ایمنی ضعیف یا نقاهت شده شیوع دارد، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

علائم مولوسکوم شامل ظهور زگیل‌های کوچک، صاف و برجسته روی پوست است. این زگیل‌ها معمولاً بیضوی یا گرد هستند و رنگی روشن تا مایل به صورتی دارند. آنها معمولاً بدون درد یا خارش هستند، اما در برخی از موارد ممکن است باعث تحریک و التهاب پوست شوند. این عفونت معمولاً در مناطقی مانند صورت، گردن، بدن و اندام‌ها رخ می‌دهد.

مولوسکوم از طریق تماس مستقیم با پوست آلوده یا اشیا آلوده، مانند حوله‌ها، لباس‌ها یا اسباب‌بازی‌ها منتقل می‌شود. همچنین، در مواردی می‌تواند به وسیله روابط جنسی منتقل شود. عفونت مولوسکوم قابل درمان است، اما گاهی اوقات به طور خودبخود بهبود می‌یابد.

درمان مولوسکوم به منظور برداشتن زگیل‌ها و کاهش شیوع عفونت انجام می‌شود. روش‌های درمانی شامل استفاده از داروهای موضعی مانند اسید سالیسیلیک، فریز کردن زگیل‌ها با ازت مایع یا کریوتراپی، جراحی برداشت زگیل‌ها و روش‌های لیزری می‌شوند. انتخاب روش درمانی واگذاری به پزشک و بستگی به ویژگی‌های عفونت شما دارد.

همچنین، برای جلوگیری از انتقال مولوسکوم به دیگران، می‌توانید اقداماتی انجام دهید. این شامل پوشیدن لباس‌های محافظتی در محل‌های عمومی، جلوگیری از تماس مستقیم با زگیل‌ها، عدم اشتراک اشیا شخصی مانند حوله‌ها و لوازم آرایشی و همچنین اطلاع رسانی به دیگران در مورد عفونت شما است.

توصیه می‌شود که در صورت مشاهده زگیل‌های مشکوک یا علائممولوسکوم، بهتر است تا پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص دقیق بدهد و به شما راهنمایی در مورد درمان مناسب بدهد.

برای پیشگیری از انتقال بیماری‌های مقاربتی جنسی، استفاده از روش‌های مانع از بارداری مانند کاندوم، همراهی با یک همسر پایدار و آزمایش‌های منظم برای شناسایی و درمان زمان سریع بیماری‌ها بسیار مهم است. همچنین، آموزش در مورد رفتارهای جنسی سالم و اطلاعات درست درباره بیماری‌های مقاربتی جنسی نیز بسیار حائز اهمیت است.

ازمایش برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی STD:

برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی (STDs)، معمولاً از ترکیبی از روش‌های مختلف استفاده می‌شود. در زیر، چند زمینه اصلی برای تشخیص STDs را بررسی می‌کنیم:

بررسی بالینی و مشاهده: در ابتدا، پزشک ممکن است با شما در مورد علائم و علائمی که تجربه می‌کنید، مصاحبه کند و بررسی بالینی انجام دهد. این شامل بررسی زگیل‌ها، آفت‌ها، آفات، خارش، التهاب و سایر تغییرات پوستی است که ممکن است نشان دهنده بیماری مقاربتی باشند.

آزمایشات خون: برخی از STDs مانند HIV، سیفیلیس و هپاتیت B و C می‌توانند از طریق آزمایش خون شناخته شوند. این آزمایشات معمولاً برای تشخیص آنتی‌بادی‌ها یا مارکرهای ویروس در خون شما استفاده می‌شوند.

آزمایش ادرار: آزمایش ادرار می‌تواند برای تشخیص بیماری‌هایی مانند گونوره، کلامیدیا و تریکومونیاز استفاده شود. این آزمایشات با بررسی نمونه ادرار شما به دنبال وجود باکتری‌ها، ویروس‌ها یا سایر علائم عفونت می‌گردد.

آزمایشات پلیمراز زنجیره (PCR): این تکنیک مولکولی به تشخیص بیماری‌های مقاربتی مانند هرپس ژنیتال، زگیل‌های مولوسکوم، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و سایر عفونت‌های ویروسی کمک می‌کند. PCR با تکثیر و تشخیص DNA یا RNA ویروس مورد نظر در نمونه پوستی یا بدنی که برداشت شده است، انجام می‌شود.

جمع‌آوری نمونه‌ها: در برخی موارد، نمونه‌هایی مانند خارج شدن از آفت‌ها یا زگیل‌ها، خزش مهبلی یا رحم، خزش ادراری، خون، مایع پروستات یا مایع سایر محل‌ها برای بررسی در آزمایشگاه اخذ می‌شود.

مهم است بدانید که نوع آزمایش و تستی که برای تشخیص STDs استفاده می‌شود، بستگی به هر بیماری خاص دارد. بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید تابهترین روش‌ها و آزمایشات مورد نیاز برای تشخیص بیماری مقاربتی خاصی که شما مشکل دارید، را تعیین کند. او می‌تواند شما را راهنمایی کند و توصیه‌های لازم را برای تشخیص و درمان به شما ارائه دهد.