هموفیلوس

هموفیلوس آنفلوآنزا یا باسیل فیفر (به لاتین: Pfeiffer's bacillus) یا باسیل آنفلوآنزا (به لاتین: Bacillus influenzae)، باسیل‌های گرم منفی ای هستند که اولین بار در یک اپیدمی آنفلوآنزا در سال ۱۸۹۲ توسط ریچارد فیفر توصیف شدند. بیماری‌ها : بیشتر سویه‌های هموفیلوس آنفلوآنزا فرصت طلب هستند. آن‌ها بدون ایجاد بیماری در بدن میزبان زندگی می‌کنند. در شرایط خاص مانند بیماری‌های ویروسی، کاهش سیستم ایمنی بدن، التهابات مزمن مانند آلرژی‌ها، باکتری فعال می‌شود. بیشتر عفونت‌های هموفیلوس در کودکان و نوزادان دیده می‌شود. هموفیلوس آنفلوآنزا تیپ b، عفونت‌هایی مانند باکتریمی (عفونت خون)، پنومونی و مننژیت ایجاد می‌کنند. گاهی اوقات نیز موجب سلولیت، اپی گلوتیت، استئومیلیت و آرتریت عفونی می‌شوند. سویه‌های غیرکپسول دار موجب عفونت گوش، التهاب ملتحمه، سینوزیت و پنومونی در کودکان می‌شوند. درمان : هموفیلوس آنفلوآنزا با تولید آنزیم‌های بتالاکتاماز یا تغییر پروتئین‌های اتصالی به پنی سیلین، به بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند. در موارد شدید عفونت از سفوتاکسیم و سفتریاکسون استفاده می‌شود. در موارد غیر شدید از آمپی سیلین و سولباکتام، سفالوسپورین‌های نسل دوم و سوم یا فلوروکوئینولون‌ها استفاده می‌شود. ماکرولیدها در بیماران حساس به آنتی‌بیوتیک‌های بتلاکتام، تجویز می‌گردد.