ملین
غالبا از ملین‌ها برای درمان یبوست استفاده می‌شود؛ یبوست عارضه‌ای است که در آن، عمل دفع به صورت نامنظم، دشوار، و گاهی اوقات با درد انجام می‌شود. انواعی مختلف از ملین‌ها وجود دارند که هر یک به شیوه‌ای خاص در بدن عمل می‌کند. انواع اصلی ملین‌ها عبارت هستند از: الف. ملین‌های حجم دهنده: این نوع ملین بدون هضم شدن در مجاری گوارشی حرکت می‌کند، آب روده را جذب می‌کند و حجیم می‌شود؛ و این گونه می‌تواند حجم مدفوع را افزایش دهد. ب. نرم کننده‌ی مدفوع: این ملین میزان جذب آب را توسط مدفوع افزایش می‌دهد و آن را نرم‌تر، و حرکت‌اش را در روده آسان‌تر می‌کند. پ. ملین‌های روان کننده: این ملین سطح مدفوع و دیواره‌ی روده را می‌پوشاند تا رطوبت‌شان حفظ شود؛ و با این کار به نرم‌تر شدن مدفوع و حرکت آسان آن در روده کمک می‌کند. ت. ملین‌های اسموتیک (موادی با خاصیت باز جذب کم .م): این ملین به حفظ آب در روده کمک می‌کند و با این کار، دفعات اجابت مزاج را افزایش می‌دهد. ث. ملین‌های نمکی: این‌ملین آب را به سمت روده‌ی کوچک می‌کشاند تا به اجابت مزاج کمک کند. ج. ملین‌های محرک: این ملین با سرعت بخشیدن به حرکات دستگاه گوارش باعث می‌شود مواد زائد و دفعی به آسانی در روده حرکت کنند و اجابت مزاج راحت‌تر صورت گیرد.
