درمان آسم

تا چند سال پیش درمان آسم با داروهایی مثل تئوفیلین و آمینوفیلین که برونش را گشاد می کردند، بود ولی از دو دهه پیش تا کنون که مشخص شده التهاب و تورم مخاط راه های هوایی عامل ایجاد این بیماری است، سنگ بنای درمان بیماران آسمی تجویز داروهایی با اثرات ضد التهابی مثل کورتون است اما چون این بیماران نیاز به تجویز طولانی مدت دارو دارند، باید از کورتونی استفاده شود که تا حد امکان حائز اثرات موضعی باشد ولی جذب سیستمیک و عارضه جدی نداشته باشد. برای همین به جز در موارد خاص که در دوره های کوتاه مدت به بیماران در زمان حمله، کورتون به صورت خوراکی یا تزریقی توسط پزشک مجرب تجویز می شود، بیماران هیچ گاه نباید اقدام به مصرف کورتون خوراکی یا تزریقی به صورت دوره ای یا مستمر کنند. به همین جهت تجویز داروهای کورتون دار استنشاقی که غالبا جذب نمی شوند و در دوزهای متعارف کم ترین میزان عوارض جانبی را دارند، با یا بدون تجویز داروهای طویل الاثر گشاد کننده برونش، توصیه می شود.